Þar sem Sculco o.fl.fyrst greint var frá litlum skurði heildar mjaðmarliðaaðgerðum (THA) með bakhlið nálgun árið 1996, nokkrar nýjar lágmarksífarandi breytingar hafa verið tilkynntar.Nú á dögum hefur lítið ífarandi hugmyndin verið víða send og smám saman viðurkennd af læknum.Hins vegar er enn engin skýr ákvörðun um hvort nota eigi lágmarks ífarandi eða hefðbundnar aðgerðir.
Kostir lágmarks ífarandi skurðaðgerða eru minni skurðir, minni blæðingar, minni sársauki og hraðari bati;ókostirnir eru hins vegar takmarkað sjónsvið, auðvelt að framkalla læknisfræðilega taugaæðaáverka, lélega stöðu gervilima og aukin hætta á enduruppbyggjandi skurðaðgerðum.
Í lágmarks ífarandi heildarliðamótum í mjöðm (MIS – THA) er vöðvastyrktap eftir aðgerð mikilvæg ástæða sem hefur áhrif á bata og skurðaðgerð er mikilvægur þáttur sem hefur áhrif á vöðvastyrk.Til dæmis geta framhliðar og beinar aðferðir skaðað vöðvahópana sem rænir, sem leiðir til rokkandi göngulags (Trendelenburg limp).
Í viðleitni til að finna lágmarks ífarandi aðferðir sem lágmarka vöðvaskemmdir, Dr. Amanatullah o.fl.frá Mayo Clinic í Bandaríkjunum báru saman tvær MIS-THA nálgun, beina fremri nálgun (DA) og beina yfirburða nálgun (DS), á sýni úr líki til að ákvarða skemmdir á vöðvum og sinum.Niðurstöður þessarar rannsóknar sýndu að DS nálgunin er minna skaðleg fyrir vöðva og sinar en DA nálgunin og gæti verið ákjósanlegasta aðferðin fyrir MIS-THA.
Tilraunahönnun
Rannsóknin var gerð á átta nýfrystum líkum með átta pör af 16 mjöðmum án sögu um mjaðmaaðgerð.Önnur mjöðm var valin af handahófi til að gangast undir MIS-THA með DA nálguninni og hin með DS nálguninni í einu líki og allar aðgerðir voru framkvæmdar af reyndum læknum.Lokastig vöðva- og sinaskaða var metið af bæklunarskurðlækni sem tók ekki þátt í aðgerðinni.
Líffærafræðilegu uppbyggingin sem metin var innihélt: gluteus maximus, gluteus medius og sin hans, gluteus minimus og sin hans, vastus tensor fasciae latae, quadriceps femoris, efri trapezius, piatto, neðri trapezius, obturator internus og obturator externus (Mynd 1).Vöðvarnir voru metnir með tilliti til vöðvatára og eymsli sem sjást með berum augum.
Mynd 1 Líffærafræðileg skýringarmynd af hverjum vöðva
Niðurstöður
1. Vöðvaskemmdir: Enginn tölfræðilegur munur var á umfangi yfirborðsskemmda á gluteus medius milli DA og DS nálgunar.Hins vegar, fyrir gluteus minimus vöðvann, var hlutfall yfirborðsskaða af völdum DA nálgunarinnar marktækt hærra en það sem orsakaðist af DS nálguninni, og enginn marktækur munur var á þessum tveimur aðferðum fyrir quadriceps vöðvann.Enginn tölfræðilega marktækur munur var á þessum tveimur aðferðum hvað varðar meiðsli á quadriceps vöðva og hlutfall yfirborðsskaða á vastus tensor fasciae latae og rectus femoris vöðvum var meira með DA nálgun en með DS nálgun.
2. Sinameiðsli: Hvorug aðkoman leiddi til teljandi áverka.
3. Sinskipti: Lengd gluteus minimus sinar var marktækt meiri í DA hópnum en í DS hópnum og hlutfall áverka var marktækt hærra í DS hópnum.Enginn marktækur munur var á meiðslum á sinum á milli hópanna tveggja fyrir pyriformis og obturator internus.Skurðmyndin er sýnd á mynd 2, mynd 3 sýnir hefðbundna hliðaraðferð og mynd 4 sýnir hefðbundna aftari nálgun.
Mynd 2 1a.Algjör þverskurður á gluteus minimus sininni meðan á DA aðgerð stendur vegna þörf á lærleggsfestingu;1b.Hluti þverskurður á gluteus minimus sem sýnir umfang meiðsla á sin og vöðvakvið.gt.meiri trochanter;* gluteus minimus.
Mynd 3 Skýringarmynd af hefðbundinni beinni hliðarnálgun með acetabulum sýnilegt hægra megin með viðeigandi gripi
Mynd 4 Útsetning á stuttum ytri snúningsvöðva í hefðbundinni THA aftari nálgun
Niðurstaða og klínískar afleiðingar
Margar fyrri rannsóknir hafa ekki sýnt fram á marktækan mun á aðgerðalengd, verkjastjórnun, blóðgjafahraða, blóðtapi, lengd sjúkrahúsdvalar og ganglagi þegar borin er saman hefðbundin THA við MIS-THA. Klínísk rannsókn á THA með hefðbundnum aðgangi og lágmarks ífarandi THA með Repantis o.fl.sýndi engan marktækan mun á þessu tvennu, fyrir utan marktæka minnkun á verkjum, og enginn marktækur munur á blæðingum, gangþoli eða endurhæfingu eftir aðgerð.Klínísk rannsókn Goosen o.fl.
RCT frá Goosen o.fl.sýndi hækkun á meðaltal HHS stigs eftir lágmarks ífarandi nálgun (sem bendir til betri bata), en lengri aðgerðatíma og marktækt fleiri fylgikvilla í kringum aðgerð.Undanfarin ár hafa einnig verið margar rannsóknir sem rannsaka vöðvaskemmdir og batatíma eftir aðgerð vegna lágmarks ífarandi aðgangs að skurðaðgerðum, en þessi mál hafa ekki enn verið tekin til hlítar.Þessi rannsókn var einnig gerð út frá slíkum atriðum.
Í þessari rannsókn kom í ljós að DS-aðferðin olli marktækt minni skemmdum á vöðvavef en DA-aðferðin, eins og sést af marktækt minni skemmdum á gluteus minimus vöðvanum og sinum hans, vastus tensor fasciae latae vöðvanum og rectus femoris vöðvanum. .Þessi meiðsli voru ákvörðuð af DA nálguninni sjálfri og erfitt var að gera við þær eftir aðgerð.Með hliðsjón af því að þessi rannsókn er kadaversýni, þarf klínískar rannsóknir til að rannsaka klíníska þýðingu þessarar niðurstöðu ítarlega.
Pósttími: Nóv-01-2023
